Myrrhe werd 3700 jaar geleden al genoemd en is daarmee het oudst bekende parfum.
Net als Wierookhars werd het voor goddienstige rituelen en voor behandeling van de vele kwalen gebruikt. Mirre heeft een grote anticeptische werking
Mirre groeit als wilde plant in droge woestijngebieden. Oorspronkelijk uit Somalië, waar men het "molmol" noemt. Tegenwoordig is Mirre te vinden in Noord-Somalië, Ethiopië, Arabië, Jemen, Zuid-Afrika, Saoedi-Arabië, het Midden-Oosten en India. Vooral in Ethiopië en Zuid-Arabië worden de Mirre-struiken tegenwoordig in plantages gekweekt.
Via insnijding van de stam wordt de korrelige hars verzameld. Door de woestijntemperaturen sijpelt de hars vanzelf naar buiten. Het oogsten van de hars is vooral in de heetste maanden van het jaar. Na de aansnijding moet de plant zes tot vierentwintig maanden met rust gelaten worden. Anders droogt deze uit en sterft. De hars wordt gedroogd en gedestilleerd voor de olie. Voor de mirretinctuur wordt de hars opgelost in alcohol.
Mirre wordt onder andere gebruikt voor tandpasta, mondwater en als smaakstof in levensmiddelen en (alcoholische) dranken, zoals Bénédictine. Mirre kan zowel gebrand, opgesmeerd als ingenomen worden. In het Midden-Oosten wordt veel bittere mirre gekauwd vanwege de antiseptische werking. In de Afrikaanse volksgeneeskunde wordt het veelvuldig gebruikt om te desinfecteren.
Zowel in de oudheid als in het heden worden er vele genezende eigenschappen aan mirre toegeschreven. Het zou ontsmettend, samentrekkend (slijmhuid van tandvlees en mondholte), slijmoplossend, bloedreinigend en antiseptisch werken. De desinfecterende werking kan toegeschreven worden aan de looistoffen in de hars, maar is tevens het gevolg van de wondafdichtende werking. De hars blijft als een afsluitend laagje achter op een ingewreven wond, en er kunnen dus geen nieuwe bacteriën binnendringen.
